Benefiet voor Emmy's Honden- en Kattenhotel Muzikale Happening Kapel ter Klasse Bergvijver Aarschot (16-02-2019) reporter & photo credits: Freddie info artist: The Autumn Chills - One Time Bluesband - 5 O'Clock Shadow Bluesband - Alcatraz © Rootsville 2019

Wanneer het noodlot toeslaat op nieuwjaarsdag en een brand heel je hebben en houden komt te verwoesten dan sta je daar plots met de billen bloot. Dit was het noodlot op 1 januari voor het Honden- en Kattenhotel van Emmy en Eddy in Rillaar (Aarschot). Haast onmiddellijk schoot er een tsunami van hulp op gang en zo ontstond ook deze "Benefiet". Muzikale vrienden als Anneke en den Huibbe, enkele muzikale bondgenoten uit Betekoem en zelfs de Ollandse Belg Joop sloegen de armen ineen en besloten zo hun respectievelijke bands in te gaan schakelen voor dit goede doel.

De Joop mobiliseerde onmiddellijk zijn Schellens Twins om met hun lokaal beroemde coverband dit event op zaterdag 16 februari te openen. Vervolgens krijgen we de blues alliantie van Huibbe en Cora Lee die voor een goed doel met hun "One Time Bluesband" altijd wel op de eerste rij staan. Ook de "5 O'Clock Shadow Bluesband" werd van onder het stof te gaan halen. Als orgelpunt zijn er nog de vrienden van "The Autmn Chills", die ook in Aarschot en omstreken onvoorwaardelijke celebrities zijn. Van onze kant uit hadden we zo ook enkele blues vrienden op de been gebracht uit België en Nederland met de zo goed als voltallige BENE delegatie voor de "European Blues Challenge" in april op de Azoren. Twee festivals delegaties tekenden ook present zoals het zo goed als voltallig bestuur van Gevarenwinkel en hun burgervader. Ook de praeses van Swing Wespelaar en zijn Anna waren zo terug onder de levenden. Van Swingin' Filip kregen we te horen dat in de komende dagen de eerste namen zullen worden bekendgemaakt en de Ronnie van dat beruchte gehucht had zelfs zijn madam meegebracht. Wij zijn uiteraard hier voor de steun aan Emmy en Eddy maar ook een beetje voor de fun en een fris getapte "Stella'.

Geen plezantere opener dan mee te kelen op bekende covers uit alle lagen van de muziekgeschiedenis en daar staat deze "Alcatraz" dan garant voor. Een trio dat bestaat uit de broers Marcel en Michel Schellens op gitaar, basgitaar en onvoorwaardelijke vocals. Zij worden gesteund door de Keith Moon van het Hageland, Johan van den Bulk, maar de vrienden mogen gewoon Joop zeggen. Ons wist de Joop tussen pot en pint te vertellen dat ze maar liefst 700 klassieker hadden ingeoefend, una mas cerveza!

Onmogelijk om deze alle "700" te spelen vanavond al zouden ze dat wel kunnen, dus werd een selectie van 21 overwogen en vlogen ze er al meteen in met "Unchained My Heart" en kregen we terug Joe Cocker in beeld. Van "The Hollies" over "Mungo Jerry" naar de "Stones" is voor dit trio a peace of cake. Ook voor de nederpop hebben die van "Alcatraz" oor zoals bij het onvervalste "She Like Weeds" van Tee Set uit de 80-tiger jaren. Oei, zie ik de Ron nu niet stiekem de kapel verlaten? Wie niet voor het zingen de kerk uit gingen hier waren die van "Alcatraz" en schudden zo een stukje "Creedence Clearwater Revival" uit de mouw. Na een reïncarnatie van Shane MacGowan en zijn Pogues met "Dirty Old Town" ging het dak er hier af met Neil Diamond zijn "Caroline". Voor onze Nederlandse vrienden, het Vlaamsche nummer was er eentje van Raymond Van Het Groenewood en ergens zal er wel een "Maria" in de kerk hebben gezeten. Het laatste nummer "Smidje" van Laïs viel wegens tijdsgebrek van de tabellen en maar goed ook want wie wil nu zingen van..."Nooit mag ik een pintje drinken, nooit mag ik eens vrolijk zijn, nooit kan ik iemand beschinken met een glaasje bier of wijn ;)

Tijdens de "change overs" kon voor wie het wil de biecht worden afgenomen door de "Padres" Wout en Marc en zo leek het wel of de "Nico Gevarenwinkel" iets op zijn kerfstok had. "Padre Marc" schonk hem toch maar de absolutie en zo konden we gelukkig toch verder met het programma...

Bij de teloorgang van "Chilly Willy Loony Goony and the Free American Indian Hippy Blues Street Fruits" of gewoonweg "Chilly Willy" vielen er enkelen in een zwart gat. Eén iemand begon zich te verdiepen in de lectuur van "Story" en "Dag Allemaal" en begon zo maar out of the blue een gazettenwinkeltje in Everbeur. Anderen dwaalden zowat van links naar rechts en er was zelfs eentje dat totaal verzaakte aan de blues en zich zo ging verdiepen in Nederlandstalige covers. Yep, life can be cruel. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan en zo besloten den Huibbe en de vroegere steunpilaren uit "Cora Lee & No Trouble" een samenwerking aan te gaan. Als drummer vonden ze de onvermoeibare Robert Theys aka de Bettes van "The Catsmokes". Met als smoelschuiver Walter Coolen. Op saxofoon en keys vervoegde Marc Steenbergen vervoegde nog de groep, en als gitarist vonden ze ook nog Andy Aerts anders zouden zijn strings toch maar gaan roesten. Op de gitaar met de dikke snaren was er ook Ronald Burssens, "The One Time Bluesband" was born!

Van het populaire jukebox genre recht naar de blues, en ook wel soul, van deze "One Time Bluesband", de goede heer kon het best smaken want er was nog steeds geen donderslag te horen. Tijd ook voor een portie shake en zie onze "Padres" stonden op de eerste rij. Toegeven wanneer den Huibbe het zonder Cora Lee moet doen komt de sfeer van "Chilly Willy" gemoedelijk boven drijven zoals met hun binnenkomer "Who's Been Talkin". Daar veel van de aanwezigen zich ook in het dronkerige bluesmilieu bevinden ging de overgang hier vanvavond bijzonder smoothly. We kregen dan "Spoonful" en het was niet "Howling Huibbe" maar het duo "Etta James en Harvey Fuqua" aka Wim & Cora Lee die deze klassieker hier terug leven kwamen in te blazen. Blazen deed ook de Marc, niet onze padre, maar de saxofonist van de band. Op "Evil" kregen we dan weer die rauwe harp van smoelschuiver Walter. Een heuse apotheose dan met "Do The 45" en de soul van Ryan Shaw, en zie den Andy kan alles aan. Gedaan? al hadden we nog wel eens uit de bol willen gaan met brother Ray's "Hit The Road Jack". Dat zal dan voor "Be-Mine Blues" en "Hookrock" zijn want deze zomer doen deze "One Time Bluesband" ook deze festivals aan. Allen daarheen zou ik zo zeggen.

Een carrière move misschien? In ieder geval is het samenroepen van de "5 O'clock Shadown Bluesband" één van de betere ideën in dit nog prille jaar van Kris "Kirri" Valvekens. De try-out eerder deze maand deed het allerbeste verhopen al betrapte ik ze erop dat er maar 9 nummers op setlist aanwezig waren daar waar op hun "selftitled" album uit 2007 er 11 waren gebrand. Deze bluesband uit de streek bestaat naast Kirri Valvekens ook nog uit een ritme sectie met als bassist Jan "Jakke" Vermeulen en drummer Kris Doms. Met de Jakke en ervoor de Bettes waren de Vlaamse Blasters dan bijna in de meerderheid op deze "Benefiet". Ook nog vlug een babbel met de gedeputeerde Emmy en zo volgde er dan nummers als een uitgesponnen "It's So Wrong" en "Mess Around" van Atlantic grootheid Ahmet Ertegün, waar in 1953 Ray Charles een hit mee scoorde. Met "How Long" was hun liedje uitgezongen. Wij hadden heel wat fun met de dansmoves van "Padre Marc", doe zo verder en je schopt het hier vanavond nog tot Bisschop ;-)

"The Autumn Chills" zal voor onze vrienden die zich verder dan het Hageland lokaliseren wel een onontgonnen terrein zijn maar wij konden al wel een paar keer genieten van dit verbond tussen vrienden uit de swamps van Betekom en Baal, zoals in de "hut" op de Winter Rumble van Rootstowner Kurt. Deze "Chills" bestaan uit Dries Elsen (zang/gitaar), Joeri Goris (bas), Bert Leers (drums) en Niko Van Rompuy (gitaar).

"Louie Louie" van "The Kingsmen" uit de sixties was hun begroeting aan diegene die nog overeind waren gebleven. "In Between Days" van "The Cure" en nummers als "Fever" deden hier een warme golf van nostalgie door de kapel gaan. Net als de eerste band van de dag ook allemaal klassiekers die we kennen maar dan in een totaal ander jasje met zelfs een snuifje blues van Jim Morrison en zijn "The Doors" en den Jimi.

Deze "Autumn Chills" hadden tijdens de dag al kunnen genieten van een dosis lentezon en brachten met hun rock uit vorige era's nog de nodige warmte in de nu toch al wat killere "Kapel Ter Klasse". Wanneer je op een avond als vierde en laatste band moet aantreden heb je het uiteraard altijd een beetje het vlaggen, of je moet Springsteen noemen. Er waren er enkele al reeds naar huis en sommigen waren zelfs "Lazarus". Ik moest nog juist aan de verplichtingen voldoen om aan 'ons' Suzanne de toelating te vragen om te mogen beschikken voor vanavond, dit met dat deuntje van "The Kingsmen" nog levendig in het geheugen...Louie Louie, oh baby, me gotta go! Nog een welgemeende "Halleluja" voor het organisatievermogen van Anneke & co, en de bonnekes van Gevarenwinkel. En Vic er zijn er toch nog genoeg voor dat andere feestje?

Don't forget...op 28 april, Raphael Wressnig & The Soul Gift Band feat. Gisele Jackson & Enrico Crivellaro in "De Klinker" Be There!

De biechtvaders van de avond, Los Padres de la Blues, Wout en Marc
(in opdracht van de Heilige Stella)

voor de (h)ertefretters onder ons, 't was voor het goede doel hé!